Evlilik Yolu ile Hollanda’ya Gelen Göçmenlerin Durumu İyi Değil

2001 yılında Hollanda’da evlenen Türk gençlerinin yüzde 60’ı eşini Türkiye’den seçerken, 2012 yılında bu oran yüzde 15’e geriledi. Sosyal Kültürel Plan Bürosunun (SCP) Hollanda’ya evlilik yolu ile gelen yabancılara yönelik yaptığı araştırmaya göre, göçmenler son yıllarda giderek artan oranda eşlerini Hollanda’dan seçiyorlar. Araştırmacılara göre, önceki kuşakların olumsuz (Görücü usulü evlilik gibi) deneyimleri ve hükümetin ülkeye gelmeyi zorlaştırıcı önlemleri, azalmanın önemli nedenlerini oluşturuyor.
2007 ile 2011 yılları arasında evlilik yolu ile Hollanda’ya 40 bin dolayında göçmen geliyor. Hollanda’ya gelen toplam yabancı sayısının yüzde 8’i ne tekabül eden bu sayının 5 bini Türkiye’den gelenlerden oluşuyordu.
Diğer yandan sayıları önemli oranda azalmasına rağmen, evlilik yolu ile Hollanda’ya gelen göçmenlerin durumu daha da kötüye gidiyor. Ülkeye yabancıların gelişini zorlaştırmak amacıyla alınan önlemler yeni gelen göçmenlerin durumunu olumsuz etkiliyor. SCP’ye göre bunun değişik nedenleri bulunuyor. Uyum kurslarının pahalı olması nedeniyle kursa gitmeyen göçmenler, kısa zamanda Hollandaca öğrenmedikleri için kendi sosyal çevresini oluşturmakta zorlanıyor. Bunun yanı sıra göçmen kadınların bir araya gelmelerini sağlayan, spor, dil dersi gibi etkinliklerde artık düzenlenmiyor. Hükümetin izlediği kısıtlama politikaları sonucu, bu grup kadınlar için eskiden çevre evleri veya öz özgütler tarafından düzenlenen etkinlikler de artık yapılamıyor.

Positie huwelijksmigranten verslechterd

In 2001 trouwde bijna 60 procent van de Turken met iemand uit Turkije. In 2012 was dit percentage gedaald naar 15 procent. Dit blijkt uit het onderzoek Huwelijksmigratie in Nederland van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Turken zoeken minder vaak een partner in het herkomstland van hun (groot)ouders door slechte ervaringen met (gearrangeerde) migratiehuwelijken en door de belemmerende maatregelen van de overheid.

Tussen 2007 en 2011 kwamen 40.000 huwelijksmigranten naar Nederland. Dat is slechts een klein deel (8%) van de totale immigratie. Turkije is het belangrijkste herkomstland van huwelijksmigranten: 5.000 in de genoemde periode.

Ofschoon er minder migratiehuwelijken worden gesloten is de positie van huwelijksmigranten in de afgelopen tien jaar verslechterd. De maatregelen die immigratie van huwelijkspartners moeten belemmeren, dragen er ook toe bij dat hun positie verslechterd. Zoals bekend is de periode van afhankelijk verblijfsrecht verlengd tot vijf jaar. Ook noemen de onderzoekers van het SCP een aantal andere oorzaken. Doordat de inburgering onbetaalbaar is geworden gaan huwelijksmigranten niet meer naar een cursus en hebben zij aldus minder mogelijkheden om een sociaal netwerk op te bouwen waarop zij bij problemen een beroep kunnen doen. Ook zijn er geen activiteiten meer voor migrantenvrouwen zoals sporten, taallessen en andere activiteiten ‘in eigen kring’. Door de bezuinigingen en wijzigingen in de beleidsvisie op integratie is er steeds minder (financiële) ondersteuning van het laagdrempelige, lokale netwerk van vertrouwenspersonen in buurthuizen en zelforganisaties van minderheden.